Schatjes van katjes

De afgelopen drie weken is het er bij momenten best pittig aan toegegaan tussen onze kattenmeisjes. Ze hebben tijd nodig gehad om aan elkaar te wennen. Ondertussen gaat het al stukken beter: ze liggen vaak rustig elk op hun plekje te pitten, soms in elkaars nabijheid, een enkele keer zelfs tegen elkaar. Ze eten ondertussen gemoedelijk naast elkaar, elk uit hun eigen bakje. Ze hebben dezelfde favoriete plekjes die ze beurtelings opzoeken.  Maar een aantal keren per dag vliegen ze elkaar nog in de haren (nou… in de krulletjes) en dat verloopt dan behoorlijk brutaal. Misschien zijn wij wat overbezorgde kattenadoptie-ouders, maar als het samenspelen gepaard gaat met luid grollen, blazen en uithalen met de pootjes grijpen we toch in. Aïda is soms echt te hevig. Ze ploft regelmatig boven op Dido. Wij waren dat nerveuze, onstuimige gedrag ook voor Dido’s komst al wel van haar gewoon. Aída kan wild rondrennen, schiet als een sprinter uit de startblokken telkens wij uit onze stoel rechtstaan, ze lijkt voortdurend alert.  Dido daarentegen is heel rustig en is relatief onverstoorbaar. Zij kan echt ongegeneerd liggen luieren.  Toch laat Dido zich niet doen door Aïda, en eist ze ook haar plek op. En als Aïda weer eens een speels bedoelde maar veel te onbeheerste uithaal doet, lijkt Dido er niet bepaald van onder de indruk. Ze laat zich niet snel van de wijs brengen door het wispelturige en vurige, stormachtige gedrag van haar maatje. En zo nodig slaat ze haar klauwtjes uit en grolt ze zo hevig dat Aïda er toch even beduusd van opkijkt.
Dido komt van dag één aangelopen als we haar roepen, terwijl Aïda dat vertikt. Zij is daar veel te eigenwijs voor en doet bij voorkeur net het tegenoverstelde van wat er van haar verlangd wordt. Ze kijkt je dan indringend aan en blijft zitten als een sfinx.  Niet met mij, lijkt ze te denken. Ze kan heel lief kopjes komen geven, maar dat schijnbaar liefdevolle gedrag is vaak niet gespeend van enig opportunisme. Het betekent bijna altijd dat ze iets van je probeert gedaan te krijgen.
Als we onze katten menselijke kenmerken zouden mogen toedichten dan kunnen we Aïda omschrijven als een Aperger-kat, hoogbegaafd en autistisch,  met daarnaast ook behoorlijk wat ADHD trekken. Een kat met een handleiding, maar we zien haar daarom niet minder graag. Dido daarentegen is een zorgeloze, dartele spring-in-‘t veld, met als levensmotto “ à l aise”. Ze slaapt heel relax op haar rug met haar pootjes in de lucht. En zo hebben we twee katten met elk hun eigen temperament die het na een gewenningsperiode best al goed met elkaar kunnen vinden.
Zeker is dat Dido op korte tijd onze harten helemaal heeft veroverd. We kunnen haar al niet meer wegdenken uit ons knusse Rex Regnat poezengezinnetje.