Een nestje vol vertedering

Het gaat goed met de kittens van Dido. Na 36 uur flesvoeding hebben we ze aangelegd bij hun mama. Nadien hielden we toch 24 uur de adem in maar alles is uitstekend verlopen. De kittens kwamen meteen goed bij en hebben de overgang prima doorstaan. Ondertussen zijn ze een tiental dagen oud en beginnen hun oogjes zich te openen.
De kleintjes doen voorlopig nog niets anders dan eten en slapen en natuurlijk heel hard groeien. Ze “tepelen” bijna de hele dag. We wegen ze tweemaal daags en geven nu nog één keer per dag wat flesvoeding bij, omdat het voor Dido best een zware opgave is om zes kittens alleen voldoende te voeden. Als de kittens honger hebben of zich oncomfortabel voelen piepen ze als kuikentjes.
Dido ligt nagenoeg de hele dag bij de kittens, heel relaxed,  en ze kwijt zich voorbeeldig van haar taak als mama.
Tante Aïda doet de naam van nieuwsgierige Cornish Rex alle eer aan en probeert toch regelmatig zo dicht mogelijk bij het nestje te naderen om te kijken wat zich daar allemaal afspeelt.  Dido maant haar dan resoluut aan afstand te houden. De eerste dagen zorgde dat voor wat spanning maar nu is de rust teruggekeerd. Aïda kent haar plaats en Dido wordt niet meer zo nerveus als Aïda toch eens komt kijken naar de kittens.
Wij halen opgelucht adem dat de kleintjes alvast de eerste week goed zijn doorgekomen en we zijn blij en trots op onze zes hummeltjes en op ons Dido die dat toch maar mooi voor elkaar heeft gekregen. Het is een heel bijzondere ervaring, intens, en bij momenten zelfs ontroerend en vertederend om de interactie van Dido met haar kroost gade te slaan. Wat heeft de natuur dat toch mooi voor elkaar!