Geplaatst op

Hobbykweker

Half april, in volle Coronacrisis, kregen we controle door een inspecteur-dierenarts van de dienst Dierenwelzijn om onze erkenning als hobbykweker te krijgen en op die manier toelating te bekomen om een niet gesteriliseerde poes of kater in ons bezit te hebben. De overheid heeft ons met haar wetgeving eigenlijk gedwongen om ons te profileren als kattenkweker terwijl we dat helemaal niet pretenderen te zijn. We zijn een doorsnee gezin met twee katten en willen gewoon eens een occasioneel nestje kittens grootbrengen. Toch moesten we een gelijkaardige aanvraag indienen als een echte kattenkwekerij. Voor occasionele hondenkwekers is de wetgeving soepeler maar omwille van het groot aantal zwerfkatten is de wetgeving voor katten extreem strikt. De controle spitst zich toe op de infrastructuur, verzorging van de dieren alsook onze administratie. Vanzelfsprekend hebben we geen speciale infrastructuur, de katten leven gewoon samen met ons in huis. Natuurlijk kan je er als dierenliefhebber niets op tegen hebben dat alles op alles gezet wordt om het welzijn van dieren te verhogen. Toch overheerst over deze maatregel bij ons ook enige verontwaardiging. In onze woning hebben we ook kinderen grootgebracht. Geen enkele overheidsinstantie is komen keuren of ons huis hiervoor wel geschikt was en of we onze kinderen op een verantwoorde, kindvriendelijke manier hebben opgevoed. Maar voor katten zijn de regels dus stringent en zo kregen we in april bezoek van een vriendelijke inspecteur-dierenarts mét mondmasker. Aïda was niet erg opgezet met het bezoek, vooral het wel erg opvallende industriële masker dat er futuristisch uitzag, deed haar heftig blazen naar de dierenarts. Over een warm onthaal gesproken…
We hadden het bezoek op dat ogenblik compleet niet verwacht, in die periode lag het land nagenoeg lam door de lockdown maar de controles van dierenwelzijn liepen schijnbaar wel gewoon door omdat alles binnen een vastgestelde termijn moet afgerond zijn. Bureaucratische regeltjes zonder veel logica. Maar tenminste wel een overheidsdienst waar gewerkt wordt, en met een hart voor dieren. De inspectie zelf verliep vlot en leek ons eerder een formaliteit, de dierenarts maakte een vriendelijk praatje over onze twee poezen,  we werden aangemaand om een desinfectiemiddel dat ook tegen virussen werkzaam is in huis te halen en richtlijnen op te stellen omtrent huisvesting, voeding en verzorging van onze Rex-katten. Nadat dit in orde was, kregen we ons erkenningscertificaat van de Vlaamse overheid toegestuurd. Cattery Rex Regnat is erkend als hobbykwekerij!

 

Geplaatst op

Kleine meisjes worden groot

Soms gaat het toch wat te snel allemaal. Dido zit in haar kattenpuberteit. Ons klein prutske, nog net geen zes maanden oud, is krols. Dat uit zich door klaaglijk kreunende, kirrende geluidjes waarbij ze op haar buikje door de kamer kruipt en af en toe houdt ze een echte serenade. Bizar gedrag en overduidelijk dat ze zich bij momenten geen houding weet en echt niet lekker voelt. De hormonen gieren door haar jonge lijfje. Het is onvoorstelbaar dat moest ze in de vrije natuur leven ze nu al bezwangerd zou worden terwijl ze nog helemaal niet volgroeid is en gewoon een speels kitten. Maar in de natuur is alles gericht op procreatie. We zijn er niet zo blij mee. Nog niet zozeer omwille van het toch wat onaangename en vreemde gedrag maar wel omdat elke krolse periode een hypotheek legt op haar gezondheid. De voortdurende aanwezigheid van hormonen verhoogt aanzienlijk de kans op gezondheidsproblemen, zoals baarmoederontsteking en kwaadaardige tumoren in de melkklieren. Omdat ze nog zo jong is, is een dekking natuurlijk nog geen optie -al zou het transport naar een dekkater nu ook niet meteen vallen onder een toegestane verplaatsing in dit bijzonder Coronavoorjaar- waardoor ze nu tot de winter wellicht circa om de drie weken krols zal worden. We hebben met haar te doen. Helaas zijn er geen echte oplossingen voor, want de kattenpil die de krolse periodes kan onderdrukken houdt ook gezondheidsrisico’s in.
Aïda wordt bij momenten zenuwachtig als Dido luidruchtig en onrustig door het huis kronkelt, maar ze is ook wel bezorgd om haar maatje en als het er te luid aan toe gaat, gaat ze poolshoogte nemen en wat knuffelen. Dat doet Dido duidelijk goed, ze is aanhankelijk, zoekt ook bij ons troost.
De eerste zon, langere dagen met meer licht en de poezenhormonen beginnen te stromen. En in deze Corona-quarantaine is er niet veel ontsnappen aan. We trotseren dus met opgeheven hoofd niet enkel het gedwongen isolement maar ook het jammerende gehuil van onze vroegrijpe Dido die alle katers uit de buurt wil lokken. De quarantainemaatregelen worden hier bij Rex Regnat dus nog verscherpt!

Geplaatst op

Intellicat

Intellicat

Afgelopen week was er een bijzonder voorval met Aïda. Zoals altijd begon ze rond het tijdstip waarop ze normaal eten krijgt, erg nerveus te worden. Ze komt dan kopjes geven, likken, rondjes draaien, …alles om te laten merken dat ze eten wil krijgen en liefst wel meteen. Tussen 19 uur en 20 uur krijgen ze hun laatste maaltijd van de dag en meestal zitten we dan al boven teevee te kijken. Om te eten gaan we terug naar beneden, dus vaak staat Aida al een poos op voorhand ongeduldig aan de deur te miauwen om ons aan te sporen wat op te schieten. Omdat we graag nog even in alle rust het nieuws wilden volgen zeker in deze Coronatijden, hadden we Aïda alvast naar beneden gestuurd. Na een tijd begonnen we toch wat vreemde geluiden te horen en besloten we toch maar even te gaan kijken. Tot onze grote verbazing stond ze terug aan de slaapkamerdeur en had ze het Tupperware doosje waarin we elke ochtend de dagportie droge brokjes klaarzetten tot boven meegebracht. Ze is dat beneden in de keuken op het aanrecht gaan halen, heeft het doorheen heel de woonkamer en de hal meegenomen,  en het dan de trap op gedragen tot aan de slaapkamer. Hoe ze dat juist klaargespeeld heeft, blijft tot op heden een raadsel. Maar de boodschap was overduidelijk.  We hebben haar dan maar meteen eten gegeven,  na al die moeite had ze dat wel verdiend. We zijn toch best wel trots op onze intelligente kat. Niet enkel een Aristocat maar ook een Intellicat!

Geplaatst op

Schatjes van katjes

De afgelopen drie weken is het er bij momenten best pittig aan toegegaan tussen onze kattenmeisjes. Ze hebben tijd nodig gehad om aan elkaar te wennen. Ondertussen gaat het al stukken beter: ze liggen vaak rustig elk op hun plekje te pitten, soms in elkaars nabijheid, een enkele keer zelfs tegen elkaar. Ze eten ondertussen gemoedelijk naast elkaar, elk uit hun eigen bakje. Ze hebben dezelfde favoriete plekjes die ze beurtelings opzoeken.  Maar een aantal keren per dag vliegen ze elkaar nog in de haren (nou… in de krulletjes) en dat verloopt dan behoorlijk brutaal. Misschien zijn wij wat overbezorgde kattenadoptie-ouders, maar als het samenspelen gepaard gaat met luid grollen, blazen en uithalen met de pootjes grijpen we toch in. Aïda is soms echt te hevig. Ze ploft regelmatig boven op Dido. Wij waren dat nerveuze, onstuimige gedrag ook voor Dido’s komst al wel van haar gewoon. Aída kan wild rondrennen, schiet als een sprinter uit de startblokken telkens wij uit onze stoel rechtstaan, ze lijkt voortdurend alert.  Dido daarentegen is heel rustig en is relatief onverstoorbaar. Zij kan echt ongegeneerd liggen luieren.  Toch laat Dido zich niet doen door Aïda, en eist ze ook haar plek op. En als Aïda weer eens een speels bedoelde maar veel te onbeheerste uithaal doet, lijkt Dido er niet bepaald van onder de indruk. Ze laat zich niet snel van de wijs brengen door het wispelturige en vurige, stormachtige gedrag van haar maatje. En zo nodig slaat ze haar klauwtjes uit en grolt ze zo hevig dat Aïda er toch even beduusd van opkijkt.
Dido komt van dag één aangelopen als we haar roepen, terwijl Aïda dat vertikt. Zij is daar veel te eigenwijs voor en doet bij voorkeur net het tegenoverstelde van wat er van haar verlangd wordt. Ze kijkt je dan indringend aan en blijft zitten als een sfinx.  Niet met mij, lijkt ze te denken. Ze kan heel lief kopjes komen geven, maar dat schijnbaar liefdevolle gedrag is vaak niet gespeend van enig opportunisme. Het betekent bijna altijd dat ze iets van je probeert gedaan te krijgen.
Als we onze katten menselijke kenmerken zouden mogen toedichten dan kunnen we Aïda omschrijven als een Aperger-kat, hoogbegaafd en autistisch,  met daarnaast ook behoorlijk wat ADHD trekken. Een kat met een handleiding, maar we zien haar daarom niet minder graag. Dido daarentegen is een zorgeloze, dartele spring-in-‘t veld, met als levensmotto “ à l aise”. Ze slaapt heel relax op haar rug met haar pootjes in de lucht. En zo hebben we twee katten met elk hun eigen temperament die het na een gewenningsperiode best al goed met elkaar kunnen vinden.
Zeker is dat Dido op korte tijd onze harten helemaal heeft veroverd. We kunnen haar al niet meer wegdenken uit ons knusse Rex Regnat poezengezinnetje.

Geplaatst op

Stresskippetje

Met Dido gaat het goed. Ze past zich aan, eet en drinkt goed, ligt lekker te luieren en ze breidt haar territorium dag na dag uit. Waar ze zich de eerste dagen vooral in een hoek van de kamer ophield, gaat ze nu al overal op pad en durft ze zelfs al op Aïda’s krabpaal te klauteren. Ze is ontzettend nieuwsgierig en best een durfal, die zich overal op en achter waagt. Opvallend hoe je al na enkele dagen een duidelijk verschil in karakter en temperament merkt bij beide katten. Aïda is veeleer een stresskip, die absoluut niet houdt van veranderingen, die vasthoudt aan rituelen en een soort inwendige klok heeft die wel gelijk lijkt te lopen met een atoomklok. Ze raakt vlug van streek en is dan erg nerveus. Dido is veel relaxter en hoewel vijf maanden jonger lijkt ze een stuk zelf zekerder. Ze laat zich niet doen door Aïda die vanuit haar angst en stress bij momenten nogal heftig reageert. Dido blijft er behoorlijk onverstoord bij, laat zich niet intimideren en gaat haar eigen gangetje. Aïda die enerzijds toch behoorlijk van haar melk was door alle veranderingen die er zijn door de komst van Dido, is wel heel zachtaardig en op momenten dat Dido rustig ligt te slapen durft ze toenadering zoeken en gaat ze haar zelfs zachtjes likken. Echt een intens en ontroerend moment. Zodra Dido op ontdekkingstocht trekt door de woonkamer, wordt Aïda echter terug onrustig, verliest ze Dido geen seconde uit het oog en begint ze zenuwachtig heen en weer te lopen. Ons stresskatje en ons waaghalsje worden hopelijk ooit hartsvriendinnen!